انسانیت و حیوانیت

چند وقت پیش یه فیلمی دیدم اسمش 7pounds بود.درمورد یه مردی بود (ویل اسمیت) که تصادف می کنه و 7 تا ادم که یکیش زن خودش بوده رو میکشه.بعد از اون شروع می کنه به نجات دادن زندگی مردم.مخصوصا اونایی که تظاهر می کنن نیاز به کمک ندارن و خلاصه اخرشم خودکشی می کنه و چشمش رو به یه یهودی و قلبش به یه دختری میده.در سینمای امریکا در کنار همچین فیلمی که با احساساتت بازی می کنه فیلمایی هم هست مثل the condemend که واقعا اوج پست بودن یه آدم رو نشون میده و اصلا از اینکه بگن ما همچین آدمایی داریم شرم ندارن.خوبه یه نگاهی به فیلمای خودمون بکنیم.یه آقایی بود داشت درمورد فیلم سنگسار ثریا صحبت می کرد و عقیده داشت که وقتی همچین چیزی دیگه تقریبا تو ایران ریشه کن شده ( که واضحا نشده) چرا باید بکنیم تو بوق همچین چیزی رو و ذهنیت دنیا رو درمورد ایران خراب کنیم؟به همین دلایل هم اکران خارجی "هیچ" ممنوع شد....فقط میشه گفت این آقایون خیلی به خودشون امیدوارند و فکر می کنند اگر این فیلما نباشه همه ایران رو سرای حافظ و سعدی فرض می کنند.واقعا وقتی حقایقی وجود داره چرا باید همش مخفی کنیم؟